roślin pasożytniczych
Encyklopedia PWN
etiologia
w medycynie i weterynarii termin oznaczający naukę o przyczynach chorób;
[gr. aitía ‘przyczyna’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
mikoryza
bot. zjawisko symbiotycznego (symbioza), niepasożytniczego, a rzadziej słabo pasożytniczego współżycia grzybów z korzeniami roślin wyższych; występuje powszechnie, obejmując ok. 85% gatunków roślin wyższych na całym świecie;
[gr. mýkēs ‘grzyb’, rhíza ‘korzeń’],
kaniankowate, Cuscutaceae,
rodzina roślin okrytozalążkowych z klasy dwuliściennych, obejmująca ok. 170 gat. roślin cudzożywnych, pasożytniczych (bezzieleniowych i bezzkorzeniowych), występujących gł. na obszarach międzyzwrotnikowych i podzwrotnikowych, nieliczne gat. — w strefie klimatu umiarkowanego;
owadziarki, Parasitica (Terebrantia),
grupa (sekcja) pasożytniczych błonkówek;
grupa charakterystycznych chorób roślin, wywoływanych przez pasożytnicze grzyby z rzędu rdzawnikowców, zaliczanego do podstawczaków;
ssawka, haustorium,
bot. specjalnie wykształcona strzępka grzybów pasożytniczych, utwór ssący, wnikający w tkanki rośliny żywiciela lub do komórek plechy (np. innego grzyba) i pobierająca z nich substancje pokarmowe, a także specjalne pasmo komórkowe — organ ssący roślin pasożytniczych (np. przekształcone korzenie u jemioły).
